دستگاه دستگاه تنفسی دهان و دهن پزشکی گودل 70mm PVC Non Tracheal Tube

راه تنفسی دهانی گودل، که به عنوان راه تنفسی گودل یا لوله گودل نیز شناخته می شود، یک دستگاه پزشکی است که برای حفظ راه تنفسی باز در بیماران بی هوش یا آرام بخش استفاده می شود.معمولاً در هنگام استفاده از بی حسی استفاده می شود، احیا و در شرایط اضطراری.

راه های تنفسی گودل یک لوله پلاستیکی سخت با شکل خمیده است که در دهان بیمار قرار می گیرد و به دهان و دهن گسترش می یابد.برای جلوگیری از مسدود کردن راه های تنفسی توسط زبان طراحی شده است و عبور هوا و گاز را آسان می کنددستگاه دارای یک فلنج یا بلوک گاز در انتهای نزدیک است که به نگه داشتن آن کمک می کند و از قرار دادن آن در دهان بیمار جلوگیری می کند.



راه های تنفسی گودل در اندازه های مختلف برای گروه های سنی مختلف بیماران، از نوزادان تا بزرگسالان در دسترس است.اندازه مناسب بر اساس ویژگی های آناتومی بیمار انتخاب می شود، مثل فاصله از گوشه دهان تا زاویه فک.

برای وارد کردن یک دستگاه هواپیمایی گودل، سر بیمار در حالت خنثی قرار می گیرد و دهان باز می شود. دستگاه به آرامی وارد می شود و نوک منحنی آن به سمت سقف دهان قرار می گیرد.این به نگه داشتن زبان بیمار به جلو کمک می کند، جلوگیری از مسدود کردن راه های تنفسی و اجازه دادن به تهویه آسان تر.

مهم است که توجه داشته باشید که راه های تنفسی گودل از راه های تنفسی بیمار در برابر جذب مایعات یا مواد جامد محافظت نمی کند.نباید در بیماران مبتلا به رفلکس غنچه یا در شرایطی که بیمار در معرض خطر استفراغ است، استفاده شود.علاوه بر این، نظارت مناسب و ارزیابی مکرر راه های تنفسی بیمار هنگام استفاده از راه های تنفسی گودل برای اطمینان از اثربخشی و ایمنی بیمار ضروری است.

مانند همیشه، باید با متخصصان مراقبت های بهداشتی برای قرار دادن مناسب، اندازه گیری و استفاده از راه های هوایی گودل، مشورت شود.همچنین برای هر راهنمایی یا پروتکل خاص در محیط بالینی آنها.


چگونه از راه های تنفسی گودل استفاده کنیم؟

برای استفاده از یک راه هوایی گودل، این مراحل کلی را دنبال کنید:

اندازه مناسب را انتخاب کنید:اندازه راه های هوایی گودل را بر اساس سن بیمار و ویژگی های آناتومیک انتخاب کنید.راه تنفسی باید به اندازه کافی طولانی باشد تا از گوشه دهان به زاویه فک برسد بدون اینکه خیلی عمیق وارد شود.

بیمار رو آماده کن:سر بیمار را در موضع خنثی قرار دهید و محورهای دهان، حنجره و تنفسی را هم تراز کنید.

راه های تنفسی رو روان کنید:یک روان کننده مبتنی بر آب را روی راه های تنفسی گودل استفاده کنید تا آسان تر وارد شود.

راه تنفسي رو وارد کنيد:راه هوایی گودل را با نوک خمیده به سمت بالا نگه دارید.راه های تنفسی را به آرامی در امتداد سقف دهان حرکت دهید تا به قسمت پشت گلو (اوروفارینکس) برسد.از زور دادن و یا ایجاد آسیب در طول قرار دادن اجتناب کنید.

راه تنفسي رو بچرخونيد:هنگامی که راه تنفسی به طور کامل وارد شود، آن را به درجه ۱۸۰ چرخش دهید تا نوک خم شده به سمت پایین باشد و بر روی دهانه نرم قرار گیرد. این به جلوگیری از مسدود شدن راه تنفسی توسط زبان کمک می کند.

جاي درستي رو تاييد کنيد:اطمینان حاصل کنید که راه تنفسی گودل بیش از حد عمیق یا به اندازه کافی عمیق قرار نگرفته است. فلنج یا مسدود کننده گاز راه تنفسی باید درست خارج از لب بیمار باشد.و دندان های بیمار باید بین بلوک گاز و شاخه راه هوایی قرار گیرد.

راه هاي تنفسي رو امن کنيددر صورت لزوم، از نوار پزشکی یا سایر روش های مناسب استفاده کنید. این به جلوگیری از جابجایی تصادفی کمک می کند.

مراقب بیمار باشید:به طور مداوم مسیرهای تنفسی، تنفس و اکسیژن بیمار را بررسی کنید. برای هر گونه نشانه ای از انسداد مسیرهای تنفسی یا عوارض، مراقب باشید.

به یاد داشته باشید، استفاده از راه هوایی گودل باید توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی آموزش دیده که با تکنیک های مدیریت راه هوایی آشنا هستند انجام شود.مهم است که دستورالعمل ها و پروتکل های خاص برای محیط بالینی خود را دنبال کنید..

چرا يه راه تنفسي دهان و دهن به صورت عقب وارد شده؟

یک راه تنفسی که خیلی بزرگ است ممکن است به ورودی حنجره برسد و منجر به آسیب یا بیش فعالی حنجره و اسپاسم حنجره شود.برخی از پزشکان به طور معمول دستگاه راه تنفسی آنوروفارنژ را به صورت زیر و رو وارد می کنند.، یا خم شده به منحنی طبیعی زبان و سپس برای چرخش راه هوایی 180 درجه.

توضیحات مرحله به مرحله از روش:

1. در صورت لزوم، دهان و دهان را از ترشحات مسدود کننده، استفراغ یا مواد خارجی پاک کنید.
2. اندازه مناسب راه تنفسی دهانه را تعیین کنید. راه تنفسی را در کنار گونه بیمار با فلنج در گوشه دهان نگه دارید.نوک یک راه هوایی با اندازه مناسب باید فقط به زاویه راموس فک برسد.
3. سپس، شروع به وارد کردن راه تنفسی به دهان با نوک اشاره به سقف دهان (به عنوان مثال، کج به بالا).
4. برای جلوگیری از برش لب ها، مراقب باشید که لب ها را بین دندان ها و راه تنفسی در حالی که راه تنفسی را وارد می کنید، چسب ندهید.
5. در حالی که آن را به داخل دهان و دهن عقب می اندازید، مسیر تنفسی را 180 درجه چرخش دهید. این روش مانع از فشار مسیر تنفسی به عقب زبان را در هنگام قرار دادن آن می کند و مسیر تنفسی را بیشتر مسدود می کند..
6. هنگامی که به طور کامل وارد می شود، فلنج دستگاه باید در لب بیمار قرار گیرد.
7. در غیر این صورت، از یک تیغه زبان برای فشار دادن زبان استفاده کنید در حالی که راه تنفسی را با نوک به کف دهان اشاره می کنید (به عنوان مثال، خمیده به پایین).استفاده از تیغه زبان مانع از فشار راه های هوایی به عقب زبان در هنگام قرار دادن آن می شود.

بعد از درمان راه های تنفسی دهانی:

• به طور مناسب بیمار را تنفس دهید.
• مراقب بیمار باشید و هر گونه مانع برای تهویه و اکسیژن مناسب را شناسایی و رفع کنید.
• راه های تنفسی دهانی را در صورتی که باید در محل خود باقی بماند (به عنوان مثال، در طول تهویه مکانیکی پس از تزریق دهان به داخل دهان).